In memoriam

Hejka. Nie było mnie tu aż 8 dni. Karygodne.
Po ostatnim wpisie troszkę się wydarzyło w życiu. ale bez zmian.
Po telefonie od Dawida, wszystko wróciło do normy , dzwonimy do siebie, piszemy, ale i tak ma to w dupie. W
do czwartku normalnie pracowałem w selgro a od piątku w końcu urlop. W kościele gram ale to na zasadzie że jak będę chciał pojechać to pojadę.
W środę Dawid kupił w końcu auto dla siebie. Po trzydniowych namowach (pewnie nie tylko moich) kupił takie jakie mu się podobało.
W środę pojechałem tym razem do Piotrkowa żeby odebrac od niego swój samochód, ponieważ pożyczyłem mu w sobotę, gdy on przyjechał do Wawy.
Pojechaliśmy do Czewy, bo wyjechał po mnie nowym autem. Później on pojechał do siebie do Radomia a ja do Wawy.

Jak zwykle miło go było zobaczyć. Lubię bardzo z nim spędzać czas.
Była mowa że na weekend pojedziemy gdzieś nad wodę ale oczywiscie odwidziało mu się to, może z tego wzgledu że nie chciał się ruszać bez AC nowego samochodu. Ale namawiałem że skoczymy moim. Nie chciał. Szkoda.
Może dzisiaj się zobaczymy bo wstępnie umówiliśmy się na obiad w Radomiu. Rozmawialiśmy też o wyjeździe za granicę na wakacje, chociaż na tydzień, zobaczymy na czym stanie.
Cały czas walczę, że może coś miedzy nami będzie więcej, ale jak tylko poruszam temat i wyznaję mu swoje uczucia, przez co kłócimy się i nie odzywa się do mnie przez dłuższy czas, karząc mnie za to.
Lubi mnie jak to mówi, i nie chce tracić ze mną kontaktu. Ale mam mu za złe że nie daje nam drugiej szansy. Pierwsza była rok temu, powiedział że nie umie się zaangażować. Cały czas siedzi na tej apce dla gejów i niby szuka, na pytanie czemu nie ja podał dwa powody, że jestem dla niego za stary (chociaż wiedział ile mam lat zanim do mnie napisał) i to że jestem dla niego za dobry.

Wiem że głupi jestem i powinienem do olać, ale kocham go. Każda chwila z nim spędzona daje mi trochę radości dla życia.
Ostatnio chcąc zmienić stan rzeczy, założyłem sobie konto i tak podświadomie gdzieś tam myślę że nóż się ktoś znajdzie godny mnie. Ale życie pokazuje co innego. Wszyscy nie w moim typie albo wybiegają poza moje warunki. Każdy jakieś tam ma. Ale czy to nie jest szukanie na siłę żeby zapomnieć o D?
W miedzy czasie dzwoniła Ala, prosiła o spotkanie w KRK, wiem że muszę też podjechać do Wrocławia i Malborka. Muszę to jakoś rozegrać w trakcie urlopu. Dawida cały czas namawiam żeby brał urlop i żebyśmy gdzieś pojechali. będę z nim o tym jeszcze rozmawiał. Ale boję się że on wyskoczy z tym jak mi się urlop skończy.

Napisał dziś do mnie taki Tomek, cały czas gdzieś on tam się przewija, może trzeba w końcu się spotkać z nim i poznać się w realu?
Zobaczymy co przyniesie nowy tydzień.

Nie pisałem tutaj ostatnio, bo byłem pochłonięty robotą. Na własne życzenie miałem po 12h w pracy.
Wczoraj w nocy nie wytrzymałem i ponownie napisałem smsa do Dawida. Oczywiście odczytał dopiero rano, ale nie odpisał. Miałem granie na 10.00 i po pogrzebie od razy do selgrosa. Wieczorem zadzwonił D. Ku mojemu zdziwieniu, ucieszyłem się że to był sygnał że nie straciłem go, a jednocześnie byłem zły że zadzwonił. Popisaliśmy trochę smsów. I na tym się skończyło.
Postanowiłem sobie że nie będę się w trącał w jego życie gejowskie. Chociaż wiem że będzie mi ciężko przejść obojętnie koło tego że z kimś tam sobie romansuje.
Sobota od rana upłynęła mi na graniu. Dziś cały dzień praktycznie bo i śluby doszły do tego. około południa napisał D że jedzie pociągiem do Wawy, pytał jak gram, napisałem że mogę go odebrać z dworca w miedzy czasie bo będzie taka możliwość. On źle znosi jazdy pociągami, i już wolał żebym go odebrał. Mieliśmy dwie opcje: albo zostanie i poczeka aż skończę ze ślubami, albo niech weźmie auto i pojedzie do domu rodzinnego. Wybrał tą drugą opcję.
Dawałem mu swoje auto od czasu do czasu jak nie miał swojego. Teraz też tak zrobiłem, stwierdzając że to jakoś znów zbliży nasze relacje. Dzisiaj popołudniu już jest inaczej bo i pisze normalnie. Coś tam napomknął nawet że przyjedzie nocować bo ma wariatkowo w domu, ale wiem że nic z tego nie wyjdzie, chociaż bardzo bym chciał.
Jest przed 21.00 i raczej nie zanosi się na to żeby wrócił do Wawy.

Ogólnie jestem zmęczony po tym trzydniowym maratonie w selgro i dziś w kościele. Jeszcze tylko kilka dni takich. Jakoś może wszystko się poukłada.
Chciałem wyciągnąć Huberta na jakiś spacer, ale oczywiście mnie spławił, więc nie będę się narzucać na siłę. To na razie tyle.

Dziś cały dzień praktycznie na wariackich papierach. Wstałem po w miarę przespanej nocy. Porobiłem w kuchni po czym ściągnęli mnie do pracy na 12h. Pomyślałem że może i dobrze z tą robotą to nie będę tak rozmyślał. Praktycznie tak tez się stało aż do momentu kiedy wróciłem z przerwy kolacyjnej. Złapał mnie znów dołek. Rozmyślam, patrzę na jego profile, aż szefowa mnie się spytała co się stało na przerwie że straciłem humor. Do końca mam jeszcze dwie godziny ale już wiem że będzie ciężko. Jakby nagromadziła się tęsknota przez cały dzień i dała teraz o sobie znać. Kocham go i ciężko mi będzie o nim zapomnieć.
W ciągu dnia nie myśląc dużo o D lukałem co raz na jakiś fajnych facetów ale od razu odrywałem od nich wzrok bo od razu przypominał mi się Dawid. Wracam do pracy, jeszcze dwie godzinki.

Dziś poranek był dość trudny, zasnąłem dopiero jakoś po 3.00. Obudziłem po 7.00. tak naprawdę nie wiem czemu nie mogłem zasnąć. Dużo myśli o Dawidzie, może to strasznie niewygodne łóżko, a może jeszcze co innego? Ostatnio miewam trudności ze spaniem. myślę czy nie wziąć tabletek na sen które kiedyś przepisała mi psycholog. w każdym bądź razie wstałem niewyspany, i z pierwszą myślą: kurwa - znów się obudziłem.
Wstałem zjadłem śniadanie wg diety którą rok temu dostałem i przygotowałem sobie posiłki na prawie cały dzień i do pracy. w kuchni spędziłem ponad godzinę.

Zastanawiam się po co ja właściwie to robię (ta dieta), nikt mnie nie chce, nikogo nie przyciągam? Może tylko dlatego że bardzo lubię porobić trochę jedzenia w kuchni.

Dziś temat Hubert, który mieszka ze mną. Mianowicie zauważyłem że ostatnio mnie unika. Nie wiem dlaczego. Zanim zdążyłem wparadować do kuchni to chciał ewidentnie sobie coś tam porobić, jak tylko usłyszał że wychodzę z pokoju spierdolił do siebie, i tak jest od dłuższego czasu.

Hubert....
poznałem go na portalu randkowym dla gejów jakieś dwa tygodnie przed Dawidem. Pamiętam że byłem w tym czasie w teatrze z koleżanką z pracy kiedy on akurat napisał. Od razu wiedziałem kto to jest bo śledziłem go na grupie społecznościowej dla muzyków. Tak jest muzykiem tak jak ja. Gram na organach, on także tyle tylko że i na skrzypcach. Otóż chciał koniecznie się spotkać wtedy jeszcze tego samego dnia a to było po 23. Bardzo panikował i był wystraszony że cała społeczność się o nim dowie. Więc zgodziłem się na spacer nocny. poszliśmy do parku przy moczydle, dużo rozmawialiśmy itp. Było miło a epizod tego spotkania zakończył się pocałunkiem na rozstanie.
w ciągu kilkunastu dni trochę pisaliśmy, stwierdziłem że mógłby być dobrym kandydatem na drugą połówkę, ale czas pokazał co innego. Hubert ma strasznie inne poglądy od moich szczególnie te religijne, deklaruje że jest mocno wierzącym i nawet próbował mnie oddalić od spraw gejowskich, niestety jestem za stary na te śpiewki.
Spotykaliśmy się sporadycznie, a raczej robiliśmy nocne wycieczki do maka.
Tak było do listopada kiedy to poprosiłem o zagranie koncertu u mnie w kościele którym gram razem z obecnym swoim przyjacielem Marcinem, który miał być moim chłopakiem (o nim kiedy indziej). Hubert wycofał się w ostatniej chwili ze swoimi humorami, kiedy to wszystko było już gotowe na dwa dni przed koncertem. Dużo na tym zaważyło na naszej znajomości, czułem się zawiedziony i bardzo się na nim zawiodłem. Zresztą w miedzy czasie drażniło mnie to że nigdy nie mówił prawdy i zawsze próbował wcisnąć mi jakieś kity w które myślał że ja uwierzę.
Był jakiś czas przerwy i znów zaczęły się sporadyczne rozmowy.
W październiku przed koncertem zmieniłem lokum, gdyż w obecnym którym mieszkałem mieszkały dodatkowo trzy dziewczyny i do tego brudaski, miałem dość i znalazłem sobie kawalerkę w której zamieszkałem. Na wiosnę stwierdziwszy że wracam do domu i czuję się samotny, że nie mogę sam mieszkać gdyż popadam w depresję. Tak naprawdę wracałem do czterech ścian i zamykałem się w nich nie mając do kogo otworzyć gęby. Otóż w maju nadeszła okazja do zmiany zamieszkania gdyż właśnie Hubert szukał tez mieszkania, postanowiliśmy zamieszkać razem, ponieważ się znaliśmy trochę i wiadomo było kto z kim mieszka. No to pomyślałem że fajnie będzie, skoro się znamy to będzie się dobrze żyło.
Otóż nie.
Przeprowadziliśmy się od lipca. po obserwacji i mieszkaniu w ten krótki czas mogę stwierdzi że znów poszło nie po mojej myśli. Hubert cały czas oszukuje, nie odzywa się do mnie normalnie, nie gadamy tak sympatycznie jak to robiliśmy, a przede wszystkim wiem że ma pretensje że odepchnąłem Marcina od siebie (o którym wspomniałem wcześniej). Ma mi także za złe że mam jakikolwiek związek z Dawidem a nie z Marcinem.
Marcin wiem że mnie śledzi na portalach i Dawida także. Konsultuje z Hubertem gdzie jestem i co robię tak naprawdę, w końcu jasno Hubertowi powiedziałem. Koniec tematów M i D. Mnie M nie obchodzi i że by nie pytał się o D. od tamtej pory już w ogóle nie rozmawiamy, tylko na cześć cześć.

Jak się okazało H jest strasznym brudasem, czy to w łazience czy kuchni i w ogóle pokoju. Nie spodziewałem się tego po nim.
Jest gejem - jak to mówi nie praktykującym. Ale wiem swoje, ma mi za złe że spotykam się z D ale sam sobie ściągnął chłoptasia na noc. Jak to mam sobie odebrać i on to mówi że to chwila słabości, na następny dien poleciał do kościoła do spowiedzi :) Dla mnie to hipokryzja, mi wmawia że to złe itp a sam tak robi. Powiedziałem że to jego sprawa i żeby mnie nie umoralniał.
Jak widać na chwilę obecną mamy zimne stosunki, co bezie dalej to nie wiem, zapowiedział się że prawdopodobnie, może się wyprowadzić do domu, gdyż ma pracę i naukę zdalną i bez sensu żeby siedział w Wawie i płacił za wynajem. Rozumiem go bo może i sam bym tak postąpił, tylko cholera po co się przeprowadzał? nie mógł od razu się wynieść? Nie wiem co zrobię jak on się wyprowadzi. Szukać obcego lokatora? zmieniać mieszkanie? czy może w końcu ruszyć do Wrocławia z powrotem?
Tak naprawdę jest jedna wielka niewiadoma. Czy Dawid się odezwie? Czy on coś zdziała w tej sprawie?
Po raz kolejny jakieś niepowodzenie w życiu będzie.
To na razie tyle.

Najgorsze są wieczory, wszystko przychodzi w pamięci i wraca. Mimo, że jestem jeszcze w pracy to myśl że wrócę do pustego łóżka i nie będę miał się do kogo odezwać i komu powiedzieć dobranoc. Hubert z którym mieszkam nie jest odpowiednim kompanem do znajomosci. Chociaż główne rzeczy nas łącza to wiele nas dzieli. O nim napisze kiedy indziej. Nie czas teraz na to.

Coraz częściej mówię do Boga (o ile w ogóle jest w co kiedyś bardzo wierzyłem) i proszę go żebym się już nie obudził rano. Wstaję z ponurym humorem, bez jakiegokolwiek celu. Stan wegetacji...